Blogia
HASERRE NAGO !!

Erakusleak

HARRAPATUAK

HARRAPATUAK Belarritakoak, beraien erakustegian soldatuak

Gure artisautza, mehatxatuta, bastertuta sentitzen da.
Loturak apurtu.
Erabiliz eta gozatuz libratu behar dugu.

AITOR DIEGO JOYAS
Aurkene Rementeria eta Aitor Diego
Bilbao (Bizkaia)

Artea edo Artisautza?

Artea  edo  Artisautza? Pieza hau errebelatu egiten da, nire ustetan, bidegabekeria honen kontra: artisautzari balio gutxi ematen zaio arte munduan erabiltzen den ikaragarrizko dirutzaren aldean. Honek zalantza eragiten dio ikusleari: artea edo artisautza?

Zamau-babes honetan hitz jokoa egiten da hain hur eta, era berean, hain urrun dauden berbekin: artea, artista, artisautza eta artisaua. Bizitza bera dikotomiaz eta dualtasunez beterik dago, eta lan honek horixe erakusten du: objektu erabilgarria izatea eta, era berean, ezertarako balio ez duena; izan ere, material ezegokiaz eginda dago eta, beraz, gogoeta egin eta behatzeko baino ez du balio. Erabiliz gero, apurtu egingo litzateke, paper hauskorraz eginda baitago berez likidoak edukitzeko den pieza hau. Halaber, daukan kolore monotono eta soilak artisautzaren gaur egungo egoera islatzen du. Materiala, ordea, beste testuinguruan kokatuz eta beste erabilera emanez, oso gogorra izan daiteke; artisautzan ere antzera gertatzen da, egoerari eusteko eta bizirauteko borrokatzeko gogoa baitugu.

"GUTUN-AZALA"

"GUTUN-AZALA" Argiak beira sentipenez betetzen duenean, artisauek egiten duten lana miresten dugu. Koloreen konbinazioak, diseinuak, aukeratu duten formek harrituta eta miresmen beteta uzten gaituzte, pozik; izan ere, lan ona egin dela adierazten du eta ondo sentiarazten gaitu, asebete eta bizi-bizirik.
Baina badirudi, akabera oneko beira kontenplatzeko baino ez dugula nahi, eta artisauekin ere antzera jokatzen dugu. Merke produzitzen duten makinak ditugu; seguruenik kalitate eskasekoak izango dira, akabera txarrekoak, eta milaka topatuko dituzu zurearen berdintsua; baina merkea da. Ondo landutako beirari gertatzen zaion gisan, artisau baten bila joaten zarenean, agian ez duzu aurkituko itxita izango baita gutun-azal baten barruan, non argiak jadanik ez duen bere lana sentipenez beteko.

ARGIA BADAGO
Igor Obeso
Irura (Gipuzkoa)

KAXA HAU BAZTERTUTA SENTITZEN DA

KAXA HAU BAZTERTUTA SENTITZEN DA HASERRE NAGO!!!
Kaxa hau baztertuta sentitzen da.

Urtetan, Euskal baserrietan aurkitu ahal genuen artelan bakarrenetarikoa izan da kaxa. Beranduago hasi ziren bestelako altzariak egiten, baina, hasieran bakarra zan kutxa gure baserrian, etxean.

Gaur egun ere, Euskal artisautzaren elementorik garrantzitsuenetarikoa da, zalantzarik gabe.

Gure arbasoek zer sinisten zuten, tallan irudikatzen zuten: eguzkia, natura….
Euskal kaxaren berezitasuna da, erlijioarengandik jaso duen influentzia txikiak, bere jatorrizko motiboak mantentzen lagundu diola, eta baita ere bere itxura lakarra, apala, oinarrizkoa.
Beste herrialde batzuetan ere kaxak egin izan dira, eta erlijioaren influentziaz ikutu gotiko, erromaniko eta abarrekoak hartu dituzte, landuak, dotoreak dira kaxak eta beraien esanahi eta mezuak fede erlijiosoarekin lotuak, jatorrizkoak galduz.

Baina, Euskal Kaxak gure kulturan, gure arte, tradizio eta historian berebiziko garrantzia izan badu, zelan da posible baztertuta eta ahaztuta egotea?

Artisauak garenez ezin dugu gure altxor hau galtzen utzi. Ez da erreza artisauontzat gaur eguneko ekoizpen eta merkaturatze eskematik kanpo lan egitea.

Kutxa ez da edozein altzari. Izaera propioa du. Egurra ondo aukeratzen dugu, eta behin gure eskuetan dagoenean, hasten da sortzen kaxa.
Elkarrizketa sortzen da orduan artisau eta egurraren artean: egurrak bere onena ematen du, eta artisauak entzun egin behar dio, adi adi.
Olaren korapiloak sahiestu edo menperatu, eta berari egokitu eskuz erabilitako herramintak. Mimoz laztandu behar da. Egurra bera ere, gure umore eta esanetara egokitzen da, esker onez, gure tentu eta igurtzia gustatzen baitzaio.

Zenbat azkarrago egin ahal genituzke kaxak, ekoizpena mekanizatuz! Zenbat merkeago! Eta munduan zehar pixka bat begiratu ezkero, inkluso hemengo makinek baino merkeago egiten duenik ere aurkituko genuke! Eta, zergatik ez? Forma, material eta kolore desberdinak ere aurkitu genitzake (merke merke, betiere).

Baina Kaxak ez du nahi alde egin. Ez du atsegin makinaren ikutu hotza, kupidagabea.
Ez du nahi milaka “klon”-en artean galdu, skanerretik igaro ostean.
Honela ez baitzen kaxa izango. Beste zerbait litzateke.

Ez dugu onartzen kaxa desagertzea, baserriko tomateak, egurrezko bibolinaren musika ederra edota euskera galtzerik nahi ez dugun bezala.

Eta kaxa bera ez ulertua sentitzen da, baserritar baten legez: baserrian bizi nahi eta esaten esnea fabrika batetan ekoizteko esaten diote, han hobeago ta merkeago aterako du-eta. Zelan ote, nik bertotik egiten badut?

Horregatik kaxa hau ezin da zabaldu. Greban dago.
Ez du nahi ezer egin, ezer gorde. Desagertzearen mehatxuari aurre egiteko, bere espazioa beretzat bakarrik gordeko du, bizirik dirauen artean.

Momentua iritsi da, kutxak berba egin duena: «ez dut apaingarri abandonatua izan nahi! eta ez dut nahi hutsik egon! Nire lekua nahi dut! haserre nago eta zuzena, inkluso zakarra izango naiz: argi eta ozen hitz egin nahi dut!”

Fijatu ezkero konturatuko gara, goruntz oldartzen zaigun kutxa hau, aplastaute egon dela luzaroan. Kutxa baten frente zapala zen, zapalduta sentitu dena, min egiteraino.
Orduan, azken garrasiko tentsioa lehertu egin da behingoz, eta altxatu da, errebelatu da.
Hor dago bere indarra, bere tallaren desitxuratzea, bere etsipena eta plantoa.

ARRIAGA EUSKAL ARTISAUTZA
Zehar kalea, 5 behea 48270 Markina-Xemein
e-mail:josepablo@hotmail.com
www.arriagaarte.com

BANATOR

Lortu dut azkenean.
Iritsi naiz.
Zer da hau, baina?
Hemen haserrea da nagusi:
anaia kutxak itxialdia egin du, baita arreba poltsak ere.

Eta gainerako guztiek.
Denei elkartasuna adieraztea erabaki dut, eta atea ez zabaltzea erabaki dut.

Aldi batean itxita egongo da, bidea guztion artean egin behar dugulako.
20070603211533-saio-blog.jpg

KANPAI MUTUA

KANPAI MUTUA Hauxe da dirudiena.
Ez da kanpai bat, itxia delako eta soinurik ezin duelako atera.
Neska bat izan zitekeen, Gasteizko koadrilaren trajearekin, baina hori ere ez da.
Zeramikazko apaingarri bat da, gure artisautzaren antzera: gure artean dagoela dirudi, baina herriko jaietan bakarrik agertzen da.
Askotan neu ere sentitu naiz ospakizunaren apaingarri. Artisautza garrantzitsua dela esaten dugu, ez dugula galdu behar, diogu, gure sustraien zati bat delako; baina egia esateko, anekdota bat gara gaur egungo gizartean, tristea bada ere.
Horregatik HASERRE NAGO!!

Mº Angeles Corres
Vitoria-Gasteiz (Araba)

SOROEN GRINA

SOROEN GRINA Pieza: Alkandora
Piezaren zentzua: ez du janzteko balio. Ezin da burutik sartu eta jantzi ere ezin da alkandora arrunta jantzi daitekeen moduan, botoirik ez baitu eta, beraz, ezinezkoa da besoak mahuketatik sartzea.
Zer transmititzen du: artisautzaren gaur egungo egoera, orokorrean:
"ahoa itxita, eskuak loturik eta beltza, gure etorkizuna bezala”

JAIALDI
Mª Jesus Cortabitarte

HASERRE NAGO!!

HASERRE  NAGO!! Eraztun bat, diseñu bat, proiektu bat, bizitza era bat.

Ezin da erabili,
Ezin da gozatu,
Ezin da bici.

Untzeek ezinezkoa egiten dute bere erabilera.

HASERRE NAGO!

Untzeekin, artisauekin, artisau elkarteekin, administrazioarekin, gizartearekin, globalizazioarekin, etb...

Denon artean lortzen dugu eraztun honek bizitzarik ez izatea, desagertzeko arriskuan egotea!!!

Kuartzoek ( amatista eta Citrino), Oreka, bakea, eta argia ematen digute.

Ia denon artean bizia emateko gai garen , eraztun, proiektu edo ta bizitza mota honeri.


Eneko Unzalu
Durango (Bizkaia)

AKUNPUNTURA PLASTIKOA

AKUNPUNTURA PLASTIKOA Gaixo dagoen botilari, nekeak jota dagoenari, antzinako sendagai bat ematen diot. Hemengo iltzeak sartzen dizkiot, akupuntura sortzailea.
Kaltea sendatzeko eta protestarako erakusketa honekin bezalaxe, pieza honekin ere materiarekin hitz egitea lortzen dugu. Artisauen arte garbia da, arte hutsa.

Jesús Lizaso
Basauri (Bizkaia)

“GANORABAKOA”

“GANORABAKOA” Los libros transmiten conocimiento. Puedes leer en ellos o puedes escribirlos, siempre aportan algo, pero esta obra sólo transmite lo que ves: UNA APARIENCIA… ,no tiene utilidad como libro ,solo lo parece, ni siquiera puedes tocarlo, y si pudieras, no podrías abrirlo, nunca sabrás lo que hay dentro, si su interior contiene respuestas o esta destinado a que tu escribas las preguntas.
Es un “sin sentido”,es “GANORABAKOA”.
La artesanía de esta era que vivimos se siente como el libro, sólo observada pero incapaz de sentirse útil, solo es una APARIENCIA, que la gente juzga por su exterior, olvidando lo que alberga en su interior, sin tener en cuenta todas las demás cosas que puede aportar. ¿ES ASÍ?

ENCUADERNACION MIKELATZ
Ana Maria Lorenzo
Bilbao (Bizkaia)

FINHIST ARGAZKIA (EZ MUGI, ORDAIN EZAK/N)

FINHIST ARGAZKIA (EZ MUGI, ORDAIN EZAK/N) Xede honetarako ez nuen egin nahi nik aurkeztutako pieza hau; ezta gure adore-esfortzuari dagokion aipamenez, ez nuen erakutsi nahi.. Hala eta guztiz ere, gure administrazioak (vasca deritzona) 30 urte daramatza Madrilgo legeari jarraitzen, zabarkeriaz zein borondate ezaz, hemengo artisauon produkzio-bideak sustatzekobene-benetako Euskal gestioa sortu beharrean. EUSKAL JATORRIZ ETA BENETAKO ARTISAU PRODUZKZIO ETA FISKALIZAZIOARI egokitu behar zaio sistema; gaur egun zigortzen gaituzten bezalaxe ez jarraitzeko. Non daude premiazko transferentzia horiek?
Argazkian argitzen den helburu-objektiboa hauxe da: gaur egungo autonomoen ZERGA hori behin betikoz GELDI DADILA, bai horixe! Behin betikoz baztertu; ARTISAUTZA hitza ekintza honen adierazpen zintzo honek EUSKAL ARTE, ESKULANGINTZA KULTURALA, HERRIKOIA, PROFESIONAL ETA EUSKALDUNTZAT har dezala, guztiok sortzaile izatearen eta gure ogibide zintzo hauek halaxe kontsidera daitezela.
Hori dela eta, eskulangileok ez gara ZERBITZU sektore-kideak, ez eta INDUSTRIGUNEKOAK ere; gure lanak sortzeko ez dugu TEKNOLOGIA erabiltzen; ez da TURISMO-ESTANPA ARGAZKIA AINTZAKOTZAT HARTU BEHAR ere, inola ere ez.
Hau baldintza guzti hauek horrela jarraituz gero, 30 urte igaro eta gero berdintsu jarraitzea BAI DA ARRAZOI BOROBILA: HASERRE NAGOela plazaratzeko.

“PELOTA KARRATUA”

“PELOTA KARRATUA” Edertasuna, zintzotasuna, adorea, pazientzia, bertute xumeak eta lan ona bukatuta. Pilota karratua: lanbidea soilik erakutsi nahi duten esku irmoen ongi egitearen errealitatea. Pilota karratua: zoramena, artea edo, bere sormena askatzen ari den artisau bat baino ez.

TANTAK

TANTAK

Tantak, administrazioarekiko nire pazientziaren edalontzitik gainezka egin dutenak, artisautzak duen laguntza urriagatik.

Tantak, artisau guztiak irudikatzen dituztenak, irtenbidea bilatu ezik lurrun bihurtu eta desagertu egiten direnak.
Tantak, lehertu egiten direnak norbaitek esaten dizunean “zein polita den zure lana”, eta “erretiroa hartutakoan neuk ere eskulanak egin nahi ditut, denbora-pasan”.

Tantak, bildu ezik betiko galduko direnak, made in Chinak xurgatuta.

Tantak, batu eta borroka egin nahi dutenak bizirauteko baino zerbait gehiagorako.

Tantak, etorkizun gabeko putzu ziztrin bat baino gehiago osatu nahi duten tantak.

Tantak, artisautza suntsitzeko eratzen ari den ekaitzaren aurretikoak.

Tantak, SOS bat bota dutenak laguntza eske...

Gloria Etayo   -Zeramikagilea-

Lurbe Zeramika

Bilbao   (Bizkaia)

ESKUAK

ESKUAK Hari mehez lotuta dauden artisau-eskuak.

Bizirik irauteko beharrak lotuta.
Gure arteko elkartasun ezak lotuta.
Lur-folklorearen beste zati baten moduan hartzen gaituen gizarte batek lotuta.
Gure erakundeen aldetik Artisautzaren sustapen ezak lotuta.
Gure Kulturaren zati den gure lanaren gutxiespenak lotuta.
BIDEGABEKO merkataritzak lotuta.

Egunero gehiago lotzen dizkigute eskuak, baina guk gure lana egiten jarraitzen dugu, hori egiteko bi atzamar aske uzten dizkiguten bitartean.
NOIZ ARTE?

Haserre al nago? Haserre al nago? Bai, baina batez ere MINDUTA nago.

Itziar Bengoa

AHOTS ENTZUNGORRAK

AHOTS ENTZUNGORRAK Artisauak ageri dira irudikatuta munduari garrasi egiten haien egoera tamalgarriaren berri emanez; mezua jendearengana helarazteko saiatuz; hemen daudela, kultura direla, beren herriko eta arbasoen kultura direla esanez; iraganeko oroitzapena direla, ez ahanzteko beharrezkoak direla adieraziz... Bizitza osoa eman zezaketen garrasika, baina inork ez du entzuten, inork ez du kasu egiten, espazioan galtzen diren ahots entzungorrak dira eta, beraz, sekula ez dute erantzunik izango.

Ez da bidezkoa, denok dugu eskubidea entzun gaitzaten, eta oraingoan, beraien ahotsak entzun ez arren, euren obrak entzungo ditugu, asko dute-eta esateko.

ENTZUN ITZAZU!.
Marian Miguel